Walizka

Jestem niedostępny. Niema mnie. Niema powodu żebym jeszcze był. Dla siebie mogę być wszędzie czyli dla wszystkich będę nigdzie, mogę mieć wszystko nie mając nic. Nie mam nic do stracenia, nie zależy mi na Waszych chodnikach chce sobie wydeptać własne ścieżki. Jestem masochistą lubię pokonywać trudności, nie nadaję się do lekkiej egzystencji bo jest nudna i smutna jak wasze wąskie myślenie w krainie pustynnych przestrzeni. Nie ucz mnie jak wchodzić w zakręty jeśli całe życie jeździłeś wirtualną autostradą. Nie ucz mnie ruchu prawostronnego bo ja i tak jeżdżę pod prąd w dodatku tyłem w nocy i bez świateł potrafisz tak? Powiedzmy, że ‘wierzę’ Ci na słowo. Świadomość mnie zabija. Lepiej nie wiedzieć. Czuje się jak bym miał autyzm – widzę, słyszę, czuję jakoś inaczej niż wy. Mam niezmierzoną wyobraźnię i wiem, że jestem kreatywny łamie wszelkie schematy oddycham beztlenowo bo duszę się tym powszechnym powietrzem. Niema miejsca dla mnie w jednym miejscu. Nie zrozumiesz mnie nie umiesz słuchać a widzisz to co chcesz widzieć. Jestem zmęczony ale całkiem spokojny już się nie denerwuje bo się pakuje.