Przecinek czy kropka?

Hmmm... a może by tak się wypisać nawet z bloggera? coraz mniej mnie tu...zamykam w sobie cnoty, bogactwo niematerialne, słowa nieelokwentne i skazę emocjonalną... cisza. Już nie chce tłumaczyć, wyjaśniać, odpowiadać na pytania... znudziłem się nawet już dialogiem z kimś kto nie potrafi zrozumieć pierwszego zdania które ulatuje jak życie z moich ust... pusto tu, niczym próżnia wypełniająca przestrzeń świecącej żarówki... nudzi mnie nawet zaufanie i uśmiech. Nauczyłem się ostatnio nie włączać muzyki, nie włączać rytmu ranka, nie włączać rytmu popołudnia który wybija radio w pracy i muzyka właściwa którą zwać mam czelność po osiemnastej gdy zarządzam playlistą u zgiełku relaksu jaki miewam skromie w czasie pokuty umysłu... cisza. Od dziecka powtarzają mi, że buduje długie zdania na których wszyscy gubią się w połowie ale czyj to problem? przecież w tym miejscu to ja jestem gramatyką czyż nie? nie wiem. Ja nic nie wiem, jestem tylko iskrą, przecinkiem, znakiem, błędem i oddechem cyfrowym. Jestem nikim i chyba jestem z tego dumny. Nie chce być Kimś bo każdy tak chce - nawet Ty. Ja chce być sobą, ze swoim 'ja' czyli cisza bo i tak nikt mnie nie zrozumie i nie dlatego, że nie potrafi tylko dlatego, że nie chce. Zastanowię się, porozmawiam z klawiaturą i zapytam o zdanie co ona o tym myśli...