Zarozumiały

Od mniej więcej października zeszłego roku prowadzę badania, eksperyment na własnym 'Ja' i nad 'ja'. Humanizm stawia w centrum człowieka jako przedmiot zainteresowań a więc właściwie w tych wszystkich 101 wpisach na tym blogu niewiele jest rzeczy nie związanych stricte ze mną a jeśli coś jest to ja przynajmniej o tym nie pamiętam a więc uznałem to za podrzędny temat odbiegający od celu. Mój blog, moje laboratorium, moje 'Ja' i moje 'ja'. Udało mi się oddzielić ostatnio ciało od umysłu, ego od losu oraz marzenia od możliwości i muszę przyznać, że jest to dość ciekawe zjawisko. Jakie to uczucie? boskie - patrzysz na siebie z góry a zaraz patrzysz od dołu przypominając sobie przy okazji rozmiar buta. Nabierasz dystansu, zrozumienia, uśmiechu, skromności, ogólnie pojętego luzu i zarazem tracisz wiarę. Wiele emocji się ze sobą plącze i ciężko złapać ponownie kontakt z rzeczywistością (chyba jeszcze nie do końca doszedłem do siebie). Poznałem się od zewnątrz i od środka nawet włączając w całość oś czasu przeszłego, teraźniejszego i potencjalnie przyszłego. Bardzo ciekawe uczucie choć ogólnie bardzo męczące, uciążliwe i odbijające się na najbliższym otoczeniu.
Chciałem wybadać swoje wady, zalety i predyspozycję gdyż szukam swojej życiowej autostrady na którą w końcu zjadę to znaczy ja nią cały czas jadę tylko nie byłem pewny czy tego chce. Mam wszystkie cechy które powinien mieć przedstawiciel handlowy jeszcze najlepiej szef w dynamicznej branży na chaotycznych warunkach lub oficer w wojsku o niechaotycznych warunkach ale za to z zajebistym ryzykiem.
Czyli właściwie do niczego nowego nie doszedłem ale będąc człowiekiem zawsze chce się więcej a przynajmniej spróbować czegoś nowego w życiu, wyzwania etc. i to też uczyniłem i jak zwykle wyszło na moje - poznałem inną możliwość, drogę życia dość skrają (lubię skrajności) choć przede wszystkim poznałem siebie. TO moje 'Ja' steruje mną od 8:00-16:00 a moje 'ja' od 16:01 do 7:59 dnia następnego. To zdrowe wyważenie moim zdaniem a już na pewno daje wiele urozmaicenia w życiu.

Tak, jestem zarozumiały bo jak to się mówi jadłem chleb z niejednego pieca - znam się na grafice komputerowej, robiłem reklamy do wielu czasopism, znam się na animacji, znam się na produkcji muzycznej, psychologii społecznej, dyplomacji, aranżacji dźwieku, organizowałem duże konferencje prasowe, pisałem jakieś artykuły do czasopism, testowałem samochody, sprzedawałem telefony, negocjowałem dziesiątki budżetów dla różnych potężnych firm z różnych branż które musiałem poznać, nie raz prowadziłem 300 osób przez mikrofon, grałem koncerty, liznąłem trochę branży motoryzacyjnej, logistycznej, transportowej, reklamowej, wydawniczej, muzycznej, artystycznej, budowlanej w której obecnie siedzę nauczyłem się pierdoląc tynk na klatce, pomalować sufit, płytki, regipsy, przebudowy, remonty bla bla bla w ogóle jak ja to zrobiłem? przecież wychowałem się na najbrudniejszej penerskiej dzielnicy poznania w brudzie, obdrapanych ponad stuletnich bramach, widziałem ataki nożem, kradzieże, policjantów w kominiarkach, ludzi z telewizji mówiących o moich kolegach, sprzedawałem makulaturę aby kupić sobie loda Bambino, kradłem kraty z piwnicy aby oddać na złom i napić się Coca Coli gdy miałem 9 lat, nie zliczę ile razy leciała mi krew z nosa... od krawatów za setki złotych po ogrodniczki ujebane w chemii budowlanej nie odwrotnie i nie za kare lecz z własnego wyboru. Mam jeszcze w planach objechać świat dookoła i ciekawe jak będę wyglądał przy kimś kto trąbi na społecznościowych o jebanych włajazach po Egipcie czy Turcji? hmm? Dość skrajnie i wszechstronnie podchodzę do własnego 'Ja' i teraz pytanie za 100 punktów czy menedżerem w poważnej firmie kooperującej w sektorze B2B i właścicielem własnej firmy może być człowiek który NIE posiada następujących cech:
- pewność siebie i przebojowość
- charyzma, perswazja, dynamika
- otwarty umysł i 'wszechstronność'
- mówca, negocjator, dyplomata
- barki które są wstanie przyjąć ciężar odpowiedzialności nad życiem

Nie mam wyjścia muszę być zarozumiały i pewny siebie. Wymagam od siebie tego czego wymaga ode mnie stanowisko.
Praca stanowi w życiu człowieka 80% procent sił witalnych dlatego warto wiedzieć do czego się ma predyspozycje.

PS od października idę na kolejne studia, koleżanka którą znam 17 lat a nie 3h przy piwie powiedziała mi, żebym sobie podarował Psychologię Społeczną bo 'już starczy' i mogę dostać na głowę a że jest tak inteligentna, bystra, wspaniale gotuje, bierna artystka, oczytana wspaniałość, zdystansowana, wyważona, wykształcona, wszechstronna i naturalna tak bardzo, że aż zarozumiała to postanowiłem jednak zrobić Doktorat z Kulturoznawstwa, i chuj.

* a na dodatek w ramach ciekawostki mam jeszcze jeden fakultet - jestem pijakiem. Pije od kiedy rozstałem się z dziewczyną od 2008 roku 5 dni w tygodniu i w sumie żaden wpis na tym blogu nie był napisany na trzeźwo. Aż strach pomyśleć jaki jestem w takim razie gdy nie mam wina prawda?

A i jeszcze jedno mnie zastanawia - czy zarozumiały człowiek jest wstanie się przyznać do swojego zarozumialstwa?